Aan de kaak

Ik leef op papjes, yoghurt en platte kaas. Daarnet heb ik zelfs gewaagd om een boterham te eten gesopt in koffie (die ik liever niet drink). Minder dan 24u geleden heb ik drie wijsheidstanden laten trekken. Dus ik moet mij tot een dergelijk dieet beperken. Niet aangenaam. Voordeel is wel dat ik omzeggens geen zwelling heb. Die kan tot 48u na de operatie nog opkomen, dus ik mag niet te vroeg juichen. Maar tot nu toe kon het eigenlijk moeilijk beter.

Ik heb wel mijn voorzorgen genomen. Gisteren aan de nodige "kaakgymnastiek" gedaan. Alle patiënten kregen een blad mee met nuttige tips op, zoals neem geen belangrijke beslissingen en onderteken geen documenten tot 48u na de narcose. In mijn geval bestond die kaakgymnastiek uit een geanimeerde discussie over Brussel-Halle-Vilvoorde. Laat ons zeggen dat als een kreupele wil sprinten, dan oefent hij ook tientallen, honderden kilometers. B-H-V was mijn spurttraining. Daarenboven heb ik vannacht mijn hoofd op drie kussens gelegd, zodat het zeker hoger lag dan mijn hart. Dat zou ook een ontzwellend effect hebben. Nu nog een beetje pijnstillers nemen, al is het slechts preventief, en ik kan de dag met een glimlach tegemoet treden.

Heheuhen

Het geheugen is als een gigantische kast met duizenden laden vol papiertjes van verschillende afmetingen. Op ieder papiertje krabbelen we onze herinneringen. De grootste lade is voorbehouden voor het verleden dat zojuist gepasseerd is. Ze puilt uit van de neergekrabbelde belevenissen. Haast automatisch houden we grote kuis. Nutteloze informatie dumpen we, terwijl wat waardevol is een laatje lager wordt gestockeerd. Die keer dat we thuis pannekoeken bakten zit ook in zo'n schuif. Onze pa moest kunnen tonen dat hij een pannekoek heel hoog kon gooien. Dat lukte prima, maar het opvangen niet zo. En de pannekoek gleed achter het gasfornuis in. Hilarisch. Zeker als drie-jarige.

Sommige laden bevatten herinneringen die minder plezant zijn. Zoals toen ik op een week tijd drie keer op mijn knie gevallen ben, of toen ik over de kop vloog met mijn fiets. Een groot gat in mijn hoofd dat niet wou stoppen met bloeden.

Op sommige papiertjes zijn belevenissen genoteerd die ik liever niet vertel. Die liggen me te nauw aan het hart. Ik ben er beschaamd over of te fier op of ik word er doodgelukkig of doodangstig van. Het zijn mijn verhalen. Ik vertel ze enkel aan het publiek dat ik zelf ben. Zo nu en dan slagen anderen er in om de lade met die verhalen gedeeltelijk open te trekken en vangen ze een glimp op van mijn meest persoonlijke gedachten. Maar het meerendeel van mijn tijd verberg is ze angstvallig.

Er is zo'n verhaal waar ik me slecht bij voel. Het is een toneelstuk dat ik zelfs niet voor mezelf wil opvoeren. Toch spookt het vaak door mijn hoofd. Vooral als ik ga slapen, wil het me niet lukken om mijn oren dicht te knijpen voor dit verhaaltje-voor-het-slapen-gaan. Het knaagt en krabt in me als een uitgehongerde rat.

Ik wil het niet vertellen. Ik wil het voor mij houden. Stop dus aub met vragen naar... nee, met het verkondigen van de TV-Story versie van mijn verhaal. Je weet er niets van dus moet je ook geen halve waarheden gaan uitbazuinen op café en plein public. Als je opecht geïnteresseerd bent in mijn gevoel bij het hele verhaal - zoals je beweert - stap dan tenminste op een discreet moment naar me toe. Maar dwing me niet uit te roepen hetgeen ik nog niet durf fluisteren. Ook niet onder het mom van eerlijkheid en openheid. Gun me asjeblieft dat ik een lade heb die ik liever niet open trek. Sta me asjeblief toe dat ik verhalen heb die ik aan niemand wil vertellen, ook niet aan mezelf. Onze kasten herbergen duizenden, miljoenen briefjes met leuke vertelsels. Laten we die met elkaar delen.

zaak-Remmery

Ergerlijk hoe de zaak-Remmery scheef getrokken wordt. Sommigen willen nu de zaak afdoen als een gewone jaloersheid. Zaakvoerder Rik Van Nieuwenhuyse zou een affaire hebben (gehad) met een werkneemster en tevens de vrouw van hoofdverdachte B. D. Op de website van Het Laatste Nieuws lezen we :

De onderzoekers zijn ondertussen wel vrij zeker dat de racistische uitlatingen in de dreigbrieven slechts afleidingsmanoeuvers waren om de andacht van media en publiek te trekken (...). Dat betekent wel dat (...) koning Albert en koningin Paola en andere excellenties iets te vroeg naar Ledegem afzakten (...). (mijn cursief)

Het Laatste Nieuws-journalist José Masschelin zegt bovendien in de Zevende Dag: "Als straks blijkt dat de zaak Remmery niets met racisme te maken heeft, moeten we dat héél hard zeggen...."

Niets met racisme te maken?! Eerst wordt Naïma verplicht haar hoofddoek af te leggen. Later wordt haar ontslag geëist. Haar werkgever zou worden vermoord indien dat niet gebeurd. De schrijver noteert dat er een prijs van 250.000 euro op het hoofd van Rik Van Nieuwenhuyse staat. In de brieven wordt Van Nieuwenhuyse een "slechte Vlaming" genoemd en staat geschreven dat hij "collaboreert" met de moslims (vrtnieuws.net, 02-01-2005). De verdachte is al jaren bij zijn buren gekend om zijn racistische uitspraken (De Morgen, 07-05-2005). Om zijn doodsbedreigingen kracht bij te zetten steekt de verdachte bovendien kogels in de envelop. Hij doet daar nog een schepje bovenop. Hij dreigt ermee de voorraad van het bedrijf te vergiftigen met kwik, indien de allochtone werkneemster niet ontslagen wordt. Als je dit slechts een afleidingsmanoeuvre noemt, dan ben je ofwel niet goed snik, ofwel zelf een racist pur sang. Of allebei. Wat het motief ook moge zijn, politiek of wat geflikflooi, de opgesomde haatdragende daden kunnen nooit door de beugel en getuigen van een gruwelijk racisme.

Ik besef maar al te goed dat sommigen een dergelijke racisme aanvaardbaar zouden willen maken. En dat ze Naïma Amzil ervaren als een allochtone doorn in hun oog. Ze geeft een menselijk gelaat aan "de vreemdeling", "den allochtoon" of nog "de multiculturele samenleving". Ze is een sterke vrouw die haar Nederlands kent en hard werkt. Hoe kan je nog meer geïntegreerd zijn? Daarnaast (en niet op de eerste plaats!) geeft ze op een sobere manier uiting aan haar geloof middels een hoofddoek.

Ik besef ook dat haar integer gedrag het beste antigif is tegen de haatdragende slogans die sommige (politieke) partijen rondspuwen. Maar een klein beetje communicatiespecialist weet dat hij kiezers behoudt als hij het voorbeeldig imago van Van Nieuwenhuyse en Amzil een deuk zou toebrengen. Misschien de moedige werkgever afschilderen als een scheve schaatser. Van de xenofobe dader maak je een jaloerse echtgenoot. Dat moeten ze zeker herkennen. Die één miljoen kijkers kijken toch ook naar Wittekerke.

(met dank aan pdw.blogspot.com)

Fantastische vormen

Mijn leven begint fantastische vormen aan te nemen. Dinsdag ben ik in Gent op bezoek geweest bij een vriendin. Daarna met mijn broer, toekomstige schoonzus en vriendin en medeblogster Dagmi gaan feesten in de Pi-nuts. Geweldig feestje. Woensdag ben ik eerst met een soulmate gaan pintjes drinken van 14u tot 18u. 's Avonds ben ik dan met twee kameraden, of beter een kameraad en een kameradin, op café geweest. Eerst de voetbal gekeken (jammer voor PSV om zo'n goal tegen te krijgen in de laatste minuut, waardoor ze heel wat centen mislopen). Gisteren gaan stappen in Leuven bij vrienden die in de Allegria op de Oude Markt een feestje gaven. Weer tot in de late (of vroege) uurtjes gefeest. Vanavond is er Highway Party in Heusden-Zolder. En morgen moet ik op een fotoshoot zijn. Een vriendin-fotografe gaat foto's nemen als schooltaak. Zoals ik het begrijp moeten we reclame maken voor jenever. We moeten ons allemaal schminken in dieren, clowns, enz... Door de jenever zou de sfeer losser moeten worden. En zal de sfeer op de foto's terecht komen. Hetgeen de bedoeling is.

Is toch ongelooflijk prachtig om te mogen meemaken allemaal. *zucht* Ik geniet.