Gisteren heb ik het meest irritant radioprogramma gehoord van 2006: Neon van 15u tot 17u op radio 1. Verschrikkelijk. Lieven Vandenhoutte - of hoe heet die giechelnicht van "de lieve lust" op stubru vroeger? - ontving schilder-misantroop Sam Dillemans. Cultureel gezwam is altijd ergelijk en zeker wanneer het op de radio komt. Maar dit sloeg toch wel alles.
Lieven V nodigt in zijn programma's meestal gasten met een literair reukje uit. Dat Lievens lief, Erwin Mortier, professioneel schrijver is zal daar wellicht voor iets tussen zitten. Gisteren mocht Sam Dillemans in het voetlicht treden. Een verschrikkelijk irritante mens, die wereldvreemd is - en daar nog trots op is ook! -, die er wel degelijk een neerslachtige en teleurgestelde blik op na houdt ondanks zijn veelvuldige ontkenningen, die zich te goed voelt om naar de winkel te gaan - hij betaalt een vriend hiervoor - en die niet kan tellen of geen slaap nodig heeft. Hij sport namelijk minstens anderhalf uur per dag, maar schildert twaalf uur per dag onophoudelijk.
Af en toe zegt hij rake dingen. "Kunst begint vanuit Liefde." Maar is dat geen gemeenplaats zo groot als Roland Lommé? Om dit te verduidelijken, geraakt hij niet verder dan "Je kan geen korenveld schilderen zonder te verenigen met het veld." Platitude. "Mijn beelden zijn geen zoete beelden, maar Liefde is ook niet zonder obstakels" Flauw. "Het portret is de wereld in microvorm, zelfs in macrovorm." Betekenisloos. Hij zegt zaken als: "Het portret is meest waarheidsgetrouwe afbeelding. Het liegt niet." Een leugen. "Zelfs al zet men maskers op, zoals Ensor ze probeerde weer te geven. Als getraind observator kijk ik erdoor." Hoogmoed. "Ik schil en probeer tot de pit te komen" Pseudo-intellectueel "Het leven wordt geschilderd", Ik ga voor de droom. In de droom zit de werkelijkheid." en "Als ge niet kunt huilen wat is uw lach dan waard" Bond zonder naam. "Ik ben geen misantroop, en zelfs als ik het ben dan een met de schaterlach" Ontkenning. "Ik leer meer van het leven op 20 pagina's Dostojevski dan in 50 kranten". Een resolute afwijzing van de wereld.
Het enige amusement in het programma spruit voort uit het moment waarop Lieven Vandenhoutte verstandiger blijkt dan de o-zo graag intellectuele Dillemans. De ik-lees-poëzie-terwijl-ik-de-haren-kam-van-mijn-plastieken-pony-nicht vraagt of Dillemans niet hedendaagser is dan de hedendaagse schilders. Dillemans claimt immers dat "hedendaagse kunstenaars enkel willen choqueren en provoceren, terwijl niets nog choquerend is" Waarop Lieven vraagt "Zou het niet kunnen dat jij beter dan wie ook de wereld van vandaag aanvoelt? Dat je beter aanvoelt dan wie ook dat de wereld, en de mens, afscheid genomen heeft van de schok van het nieuwe en weer naar het emotionele en naar diepgang op zoek is." Dillemans verstaat de vraag niet.
Een gênant moment. De presentator en de gast lijken me plots iets sympathieker.
De uitzending is nog te beluisteren op www.radio1.be. Doorklikken op Neon, uitzending van 08 augustus (44ste minuut).
11 opmerkingen:
Toevallig lees ik dit als je dit zopas geschreven hebt... en toevallig zijn er slechts 2 muren die jou en het werk van sam dillemans van elkaar scheiden ! Het werk komt;naar mijn mening; niet overeen met zijn persoonlijkheid, maar daarover kan gediscussierd worden natuurlijk... Groetjes! AV
ik herinner mij die uitzending ook gehoord te hebben en ik meen mij te herinneren dat ik eerder geamuseerd dan geïrriteerd was. het zal wel aan mijn gevoel voor humor liggen
Ik stoot hier ook bij toeval op deze blog.
Als men bij Dillemans niet verder komt dan hem plat, betekenisloos, hoogmoedig en pseudo-intellectueel te vinden, dan getuigt dat op zijn beurt van een weinig open en platte visie. Over welke verheven door- en inzicht beschikt onze schrijver dan zelf wel, vraag ik me af?
Sam Dillemans is iemand die naar mijn inschatting vrij oprecht is en juist heel de hoogmoedige kunstwereld op zijn plaats zet door rake klappen uit te delen en op een eerlijke manier te schilderen.
hopelijk heeft R.C gisteren de reportage op Canvas gezien over Sam Dillemans.
Zelden een hedendaags kunstenaar gezien met zo een inzicht en gedrevenheid in de kunst.
Ik had nog nooit iets van deze schilder gezien, maar zat aan de grond genageld toen ik zijn manier van werken mocht aanschouwen tijdens deze reportage.
dit was echt Kunst met de grote K.
Deze man staat eenzaam aan de top in zijn genre.
Groetjes
Hedwig
Ook ik heb op het puntje van mijn stoel gezeten om niets van deze uitzending te missen. Wat heeft deze kunstenaar interessante zaken te vertellen en laat hij tevens prachtig schilderwerk zien.Een wereld ging voor mij open. In Nederland hadden wij jaren geleden Pierre Jansen die ( al was hij geen kunstnaar ) adembenemend over kunst kon vertellen. Canvas zou Sam Dillemans onmiddellijk moeten vragen om een serie over kunst te maken.Ik zou er voor thuis blijven
De homofoob verwijt de misantroop?
Wat een gezwam zeg, Dillemans is duidelijk veel minder wereldvreemd dan de auteur van dit stukje. Tussen al het platsvloers gezeik door is het fantastisch vast te stellen dat er mensen als Dillemans bestaan en hun "hoogmoedige" wereldbeeld ten berde brengen.
Schitterend! Een mens is het grondig oneens met iemand en krijgt de verwijten: "weinig open en platte visie", "homofoob" en zelfs "wereldvreemd".
Voor de slechte hoorders:
A) Ik heb niets gezegd over de kunst van Dillemans. Als u toch mijn mening wil: al vind ik niet alles goed, er zitten beste bijzonder straffe werken tussen.
B) Ik heb Dillemans nooit plat, betekenisloos, pseudointellectueel genoemd. Ik zei dat het stukje radio vreselijk was omdat Dillemans, ondanks af en toe intelligente uitspraken, een hoop gezwam verkocht dat interessant lijkt, maar het niet is. (Zie uitspraken in mijn blog)
C) Ik heb nooit ontkend dat hij oprecht is; dat hij rake klappen uitdeelt aan het artistieke establishment. Voor het eerste ken ik Dillemans niet persoonlijk genoeg. Voor het tweede ken ik de artistieke kringen niet.
D) Ik heb nooit homofobie verspreid. Dat neemt niet weg dat ik vind dat Lieven Vandenhoutte een irritante nicht is. Net zoals mijn schoenmaker een ergerlijke handelaar is.
E) Ik ben het gewoon grondig oneens met Dillemans. Dat u mij daarom wereldvreemd noemt, verbaast me. Dat u daarom mijn "verheven door- en inzicht" in vraag stelt, is geen reactie waardig. Het is een tackle op de man in plaats een op zijn mening.
Wat heb ik wel gezegd?
A)Ik heb gezegd dat Dillemans wereldvreemd en misantroop is.
B) Ik vind dat Dillemans een hoop pseudo-intellectuele uitspraken deed in de radio-uitzending. En Vandenhoutte ook trouwens.
Wat wil ik hier nog aan toevoegen?
A) Ik dank AV voor haar intelligente reply. Ze maakt een strikte scheiding tussen persoonlijkheid en (kunst)werk.
B)Ik dank ook Bruce voor zijn bijdrage. Ik ben blij dat hij me erop wijst dat ik het misschien met wat meer humor had moeten beluisteren.
C)Ik dank ook Hedwig en anoniem (1). Ik heb de tv-uitzending niet gezien. Jammer genoeg. Want het interesseert me wel.
Er zijn inderdaad te weinig mensen met een uitgesproken mening als die van Dillemans, maar hij slaat de bal grondig mis.
Toch had ik de tv-uitzending ook graag gezien. Het kan immers nooit kwaad om aandachtig te luisteren en te kijken naar je intellectuele tegenstanders, zelfs al ben je het fundamenteel met hen oneens.
Trouwens, ik zou voor elke serie over kunst thuisblijven. :-)
Vreet je eigen vitriool R.C.! Dillemans is nen 'pur sang'! Zure kritikasterkes als gij waarvoor het allemaal amusant moet zijn voordat ge een beetje kunt volgen zouden beter eens wat meer respect tonen voor mensen als Dillemans. Je kan waarschijnlijk nog geen potlood vasthouden. Oh ja, dag Hedwig :)
Beste Vitriool,
Recent kondigt u trots af dat u zich gaat toeleggen op het ontwarren van redeneerfouten.
Mag ik daarom wijzen dat u in uw antwoord op reacties ook wel vreemd schermt met taal en allerlei constructie bedenkt ter verdediging van een volstrekt argumentloos artikel over Dillemans.
Taal is een machtig middel. Men kan het aanwenden op elk moment en makkelijk afstand nemen van wat te lezen staat door aan te sturen op andere interpretaties. Opmerkelijk hoe vit-riool dus in zijn reactie een lesje brengt in begrijpend lezen: mensen die reageerden op zijn schotschrift over Dillemans
hebben hem gewoonweg verkeerd begrepen.
Laten we hem een koekje van eigen deeg geven:
A Vit-riool wordt geraakt in zijn mens-zijn: “Het is een tackle op de man in plaats een op zijn mening.”
Ai!, maar over Dillemans schrijft hij zelf: “Sam Dillemans….een verschrikkelijk irritante mens”
Slaat nu het woord “mens” op de mening of op de man? Of enkel op dit stukje radio.
B Dan over de mening “Ik heb Dillemans nooit plat, betekenisloos, pseudointellectueel genoemd.”
Ja, gelijk, volledig gelijk maar wel een rondlopend cliché, flauw, leugenachtig en hoogmoedig.
En dat vit-riool schrijft over Dillemans dat hij graag ontkent, kunnen we ook hier wederom op vitriool zelf toepassen (of op zijn mening hé). Staat er bovendien in zijn geschrift niet letterlijk pseudointellectueel en betekenisloos. Misschien moet vit-riool zijn artikeltje nog even herlezen. Het enigste wat vit-riool dus niet heeft gezegd is plat, maar is dat geen synoniem voor flauw of platitude (van Dale: 0.1 banale opmerking->platheid).
Als dat nog niet genoeg is, verkneukelt vit-riool zich in het feit dat Dillemans een vraag niet verstaat en vindt vit-riool hem een wannabe intellectueel of ronduit dom, maar ja dat schrijft vit-riool inderdaad niet letterlijk.
Om de meubelen nog te redden schrijft vit-riool maar even vlug dat dit alles slechts op uitspraken tijdens dit stukje radio slaat en niet op de persoon van Dillemans. Pfff vermoeiend. Altijd weer dat onderscheid tussen mening en man.
En als dat nog niet voldoende is moet een tweede versie, nog een verdere opsplitsing de zaak redden. Men heeft nu niet alleen de mening en de man, maar ook nog eens zijn kunst die totaal los zou staan van de eerst twee. Dat vit-riool over dit laatste niets heeft geschreven is natuurlijk wel zo, maar dat neemt niet weg dat het aan mensen toegestaan is over zijn kunst te schrijven in reactie op vit-riools artikel. Dillemans mening wordt immers in eerste plaats gefundeerd door zijn kunst. Dit onderscheid is niet strikt. Zeker bij Dillemans niet. Een strikt onderscheid maken tussen persoonlijkheid en werk is dus zeker niet zo intelligent.
Voor mij is Dillemans uniek in zijn genre. Een synthese tussen classicisme, academisme en modernisme zonder enige strijd daartussen . Een poging tot juist uitgebalanceer tussen abstractie en klassieke vorm. Hij tast pas grenzen af. Niet die van de moraliteit waar tal van hedendaagse kunstenaars zich in verliezen, maar de grenzen van het plastische. Als hij dan tijdens een interview uiting geeft van verwondering over dit project, zich m.a.w. liefdevol uitdrukt, dat hij op zoek is naar beginselvastheid en essentie, dat men inderdaad veel kan afleiden uit details, een portret dus meer zeggen kan dan een foto, dat Dillemans geoefend is in gezichten (duizenden tekeningen…), dat hij geen misantroop is omdat hij juist zoveel houdt van zijn puur menselijk metier, dan beste vitriool ken ik alleen maar vaststellen dat hij zeer geëngageerd is en iemand die daar uiting aan geeft stelt zich altijd kwetsbaar op en maakt van zichzelf een heerlijk slachtoffer tot spot waar mensen als vitriool maar al te graag op springen. Zij staan immers apriori resoluut afwijzend staan tegenover enthousiasme, geloof, waarheid en menen dat weinig nog authentiek is en vele lieden rondom hen behalve zichzelf zich er niet van bewust zijn te zijn vastgeroest in gemeenplaatsen. U lacht eigenlijk liefst een beetje met de kunst met de grot K. Deze kunst moet zichzelf een beetje kunnen uitlachen wil ze geloofwaardig zijn. U bent daarentegen dus voor de wankelende mens en de authentieke banaliteit. Bent u eigenlijk zelf daarom juist niet een hedendaags rondlopend cliché. Een typisch product van het huidig postmodern denken.
Heb zojuist een weekendje Parijs gewonnen . Ik heb de tckets en de reservatie al binnen. Als je ook wil winnen gewoon aanmelden op hun nieuwsbrief.
[url=http://www.vakantiestart.info]
vakantiestart[/url]
Een reactie posten